บาปกรรมของการฆ่าสัตว์โดยตั้งใจและไม่ตั้งใจทุกกรณี
ปาณาติปาตาเวรมณี การห้ามฆ่าสัตว์ซึ่งเป็นศีลข้อที่หนึ่งของการละเว้นของการห้ามฆ่าสัตว์ทั้งที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม
เป็นกฎข้อห้ามไม่ว่าจะเป็นสัตว์เล็กหรือสัตว์ใหญ่แม้แต่มนุษย์เราด้วยกันเอง ควรละเว้นจากการทำลายสิ่งมีชีวิตในทุกชนิด
สำหรับการฆ่าสัตว์ในแต่ละครั้งถือว่าเป็นความผิดที่เป็นผลต่อชีวิตทั้งสรรพสัตว์ทั้งหลาย
แม้แต่ชีวิตตนเองที่คิดฆ่าหรือทำร้ายตัวเอง
หากเรานั้นได้ทำการพิจารณาอย่างละเอียดของกระบวนการฆ่าหรือก่อนการฆ่า
เพราะทุกสิ่งมีชีวิตจะต้องมีความกลัว ตกใจ ร้องห้อง
มีความเศร้าเสียใจหรือความหวาดกลัวด้วยกันทั้งสิ้น
ในขณะเดียวกันผู้ที่ถูกทำร้ายหรือถูกฆ่าจะมีความเจ็บปวดหรือความทรมานทุกข์ใจเป็นอย่างมาก
หรือต้องทนต่อความบาดเจ็บหรือทรมานจากพบาดแผล
หากผลจากการทำร้ายนสำเร็จจะส่งผลต่อผู้คนในครอบครัวที่สูญเสียจากครอบครัว
หากคุณไปฆ่าสมาชิกในครอบครัวอื่น
หากเป็นสัตว์ที่คุณไปทำร้ายโดยที่สัตว์เหล่านั้นเองก็มีครอบครัวเช่นกัน
ดังนั้นการฆ่าหรือการทำลายชีวิตจะถือว่าเป็นเรื่องที่สร้างผลกรรมที่มันจะสะท้อนกลับมาหาตัวคุณเอง
ไม่ว่าจะเป็นเวลานานเท่าใดจะส่งผลต่อตัวคุณเองเรื่องวิบากกรรมมักจะส่งผลในรูปแบบที่ต่างกันออกไป
เช่น เวลาที่บาปกรรส่งผลตัวผู้ฆ่าจะได้รับอาการเจ็บป่วย
ความเดือดนร้อนทุกข์ใจในเรื่องต่าง ๆ
มีความสูญเสียหรือมีเรื่องราวที่คุณต้องพลัดพรากจากคนที่รักหรือครอบครัวแบบที่คุณเคยทำมัน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น