บาปกรรมของโกหกเล่น ๆ แล้วก็เฉลยความจริง ( ผิดไหม ? )

บาปกรรมของโกหกเล่น ๆ แล้วก็เฉลยความจริง ( ผิดไหม ? )

               มุสาวาทาเวรมณี เป็นการกระทำผิดศีลข้อที่ 4 การพูดปด การโกหก การพูดโกหกเล่น ๆ แล้วมาเฉลยความจริง แม้ว่าจะไม่ใช่ความผิดร้ายแรงหรือที่ใครหลายคนมักจะเรียกกันว่าอำเล่นขำ ๆ ถึงจะไม่ผิดแต่ก็ต้องดูความจริงในเหตุการณ์นั้น ๆ วู้ที่มารู้ทีหลังจะเห็นดีเห็นงามกับการพูดเล่นครั้งนี้หรือไม่ บางครั้งการอำเล่นหรือการโกหกอาจมีผลกระทบต่อจิตใจ เสียใจหรือเกิดความไม่พอใจต่อผู้ที่ถูกแกล้งก็เป็นไปได้ จะถือว่าพูดโกหกมีบาปที่กระทำให้ผู้อื่นเสียหาย

               การพูดโกหกก็มีผลแห่งกรรมอยู่ในตัวเอง หากเป็นการพูดโกหกเพื่อความบันเทิงของตนเองโดยที่ไม่สนใจความรู้สึกผู้อื่นจะถือว่าเป็นความผิด สำหรับศีลข้อนี้จะขาดเมื่อมีเรื่องใดเรื่องหนึ่งไม่เป็นเรื่องจริง หรือผู้ที่พูดจะมีการโกหก หรือพยายามพูดออกไปเพื่อให้ผู้อื่นเข้าใจหรือมีความแตกแยกชัดเจน ในรูปแบบการกระทำที่มาจากกาย วาจา ใจ หากเป็นการพูดที่ไม่ใช่เรื่องจริงหรือการกระทำทางวาจาจะต้องแยกกันไม่ปะปนว่าเป็นผลที่มาจากการกระทำนั้น หากเป็นการพูดเพื่อความสะใจ หรือความสนุกของตนเองจะถือว่าเป็นความผิด หากเป็นการเลือกจะต้องเป็นการพูดเพื่อต้องการความจริงควรมีความจริงใจ อย่างเห็นเรื่องความรู้สึกของคนอื่นเป็นเรื่องสนุกเพราะการพูดโกหกเล่น ๆ บ่อยครั้งผู้ที่ถูกอ้างอิงจะไม่รู้สึกชอบหรือสนุกไปกับผู้พูดได้อย่างแน่นอน ควรเลือกพูดแต่ความจริงเท่านั้น