บาปกรรมของการออกคำสั่งให้คนอื่นไปขโมยของ

บาปกรรมของการออกคำสั่งให้คนอื่นไปขโมยของ

               อทินนาทานาเวรมณี การสั่งให้ผู้อื่นไปขโมยของแทนตนเองถือว่าเป็นการกระทำที่มีความผิดไม่ต่างจากการกระทำความผิดด้วยตนเองเพราะเป็นการส่งเสริมให้ผู้อื่นกระทำผิด ถือว่าเป็นการสร้างบาปที่เป็นความผิดอย่างร้ายแรง

               การลักทรัพย์หรือการออกคำสั่งใช้ให้คนอื่นออกไปขโมยสิ่งของหรือการลักทรัพย์ต่าง ๆ ให้มาเป็นของตนเองจะถือว่าเป็นความผิด รวมถึงการโยนความผิดให้ผู้อื่นนั้นรับช่วงไปแทน ถือว่าไม่ว่าจะใช้วิธีใดที่มีการขโมยทรัพย์สินเพื่อนำมาเป็นของตนเองจะถือว่าบาปด้วยกันทั้งสิ้น ผลของบาปเมื่อครบองค์ประกอบที่สมบูรณ์ทั้ง 5 องค์ประกอบเมื่อสิ้นชีวิตจะถือว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาจากการครอบครองหรือการต้องการทรัพย์ของผู้อื่น จากผลกรรที่ต้องพบเจอเมื่อพ้นจากอบายภูมิแล้ว เมื่อได้รับการเกิดเป็นมนุษย์จะยังคงมีเศษกรรมที่ส่งผลให้เกิดความยากจน การถูกเบียดเบียน สูญทรัพย์สมบัติในรูปแบบลักษณะที่ต่างกันออกไป อีกทั้งยังต้องมาพบกับผลในปวัตติกาลในขณะที่กำลังมีชีวิตอยู่นั่นคือการพบกับการเห็นได้ดี ได้ยินเสียงไม่ดี ได้ลิ้มรสที่ไม่ดี ได้กลิ่นที่ไม่ดี ถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเลี่ยงได้จากการเผชิญเรื่องผลกรรมจากการกระทำของตนเอง ทำให้ต้องพบเจอสิ่งเหล่านี้ ควรเลือกดำเนินชีวิตด้วยความพอดี พอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ ไม่ให้เกิดความเสี่ยงตกอยู่ในห้วงความต้องการครอบครองของที่ไม่ใช่ของตนเองหรือเสี่ยงต่อการทำผิดศีลข้อ 2