บาปกรรมของการลักขโมยสิ่งของผู้อื่นมาโดยที่ไม่ได้บอกเจ้าของ

บาปกรรมของการลักขโมยสิ่งของผู้อื่นมาโดยที่ไม่ได้บอกเจ้าของ

               อทินนาทานาเวรมณี ศีลข้อ 2 หมายถึงการละเว้นจากการลักทรัพย์หรือความอยากได้ทรัพย์ที่ไม่ใช่ของตนเอง หรือมีการหยิบจับสิ่งของผู้อื่นมาครอบครองที่ทรัพย์เหล่านั้นเจ้าของหวงแหนหรือไม่ได้เกิดจากความเต็มใจจะถือว่ามีบาปอย่างมาก

               กรรมที่เกิดจากการกระทำของตนเองที่เกิดขึ้นมาจากการลักขโมยโดยที่เจ้าของไม่เต็มใจ กรรมจากการลักทรัพย์ถือว่าไม่ใช่เรื่องโชคลาภ การขโมยของถือว่าเป็นคงวามผิดในด้านกฎหมายและการผิดต่อศีล ไม่ว่าสิ่งของนั้นจะมีมากหรือน้อยก็ตามจะถือว่าเป็นผลกรรมต่อคนผู้นั้น หลายคนที่กระทำความผิดสะสมมาเรื่อย ๆ เป็นการสะสมกรรมชั่วแบบไม่รู้จบ หลายคนอาจจะมีการลักขโมยจากสิ่งของเล็ก ๆ จนกระทั่งสิ่งของใหญ่ขึ้นไปตามกาลเวลา เพราะความย่ามใจคิดว่าไม่มีใครจับได้หรือไม่มีใครรู้เห็น สำหรับผลแห่งกรรมจะพบเจอผู้คนเอาเปรียบ หากทำการค้าขายจะไปไม่รุ่ง ส่วนวิธีการลดกรรมให้หมั่นยึดปฏิบัติศีลห้า การสวดมนต์ตั้งจิตอธิษฐานขอพร หมั่นทำบุญทำทาน เพื่อเป็นการต้อนรับสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต

               อย่างไรก็ตามผู้ที่รักษาศีลข้อ 2 ต้องยึดหลักความพอดีของตนเองเพื่อไม่ให้เกิดความโลภ กิเลสครอบงำ จะช่วยให้ทุกท่านสามารถดำรงชีวิตตามกำลังความพอดีของตนเองได้ โดยไม่เกิดความอยากได้หรือความต้องการทรัพย์ของผู้อื่นและลดปัญหาเรื่องการทำผิดกฎหมายของการกระทำความผิดได้อีกด้วย